سر آغاز
به نام آنکه تنها او هست و جز او نیست
شکر آن یگانه را که امانت عقل را که آسمان و کوه ها از کشیدن بارش عاجز بودند، به دردانه هستی یعنی انسان عطا فرمود. عقل را رسالت دانستن است و دانستن وقتی به غایت خود می رسد که عشق را در دل بنگارد. عشق او که سراپا مهر است و محبت و ندارد جز خوبی و لطافت. عزیزی که جز خیر خیل عاشقانش نخواهد و هرچه کند برخواسته از عشق است و عشق است و عشق.
به یاری حق برآن شدم که از محیط بلاگ جهت به اشتراک گذاری آراء شخصی ام در مقولات عرفان، فلسفه و فلسفه علم خصوصا مبانی فلسفی مکانیک کوانتومی استفاده کنم. باشد که از حظ راهنمایی اندیشمندان بهره ها ببرم.
به امید او که جز او هر امید باطل است.
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و هفتم آبان ۱۳۸۷ ساعت 9:50 توسط محسن فخری زاده | نظر بدهید
